90’lı Yıllara Atıp Tutan 2000’lilere

Son zamanlarda yeni nesil herhalde sıkılmış olacak ki 90’lı yılların özlem paylaşımlarından sosyal medyada 90’lara laf eder hale geldi. Yaşamadığınız için o dönemleri bilemezsiniz. Yine de Fakir Yazar olarak biraz yazayım.

90’lı Yılların Yaşam Şartları

Öncelikle 90’lı yılları yaşamayan bir genç bilemez bu durumları. Bir kaçına değineyim. Ülkenin ekonomisi şimdiki gibi o zamanda dört dörtlük değildi ancak;

• Bir Ögretmen emekli ikramiyesi ile bir ev + araba alabiliyordu. Sizce şimdi alabilir mi?
• Ülkede tarım ve hayvancılık kendi kendine yetebiliyordu. Dışa bağlı değildik.
• Köyler doluydu ve herkes hayvancılık yada çiftçilik yapıyordu. Şimdi sadece yaşlılar var.
• Fakirlikten cinnet geçirip, kendini yakanlar vs. o kadar yaygın değildi.
• Toplum ahlakı vardi, şimdiki gibi çoğunluk duygusuz ve sapık değildi.
• Yaz mevsiminde en güzel domatesi, biberi sudan ucuz fiyata yiyebiliyordun şimdiki gibi kilosuna 7-8 lira vermiyordun. İthal değildi.
•  Çocuğun Anadolu Lisesini kazandığında güzel bir yabancı dili olacak diyebiliyordun.

Ancak Bunların Yanında Olumsuz Şeyler Olmuyor Değildi.

Terör faaliyetleri yine oluyordu. Analar yine ağlıyordu. Üstelik büyük bir deprem atlatıldı. 1 büyük kriz yaşandı. 90’lı yıllar abartıldığı kadar güzel değildi ama renkliydi. Suikastler, faili meçhuller, yüzde yüzü aşan enflasyon… Şimdide farklı değil benzer ekonomik krizler devam etmekte hatta bence daha da kötü durumdayız çünkü dışa bağımlıyız. Hiç olmazsa 90’lı yıllarda kendi devletimin fabrikaları kendi milletimin yetiştirdiği ürünleri vardı. Şimdi ne ülkenin satılmadık fabrikası kaldı ne de çiftçisi…

90’lı Yıllarda Çocuk Olmak Güzeldi.

Aslında biz doksanların anlatmak istediği özlenen çocukluk yılları. Ekonomik olarak düşündüğünüz için 90’lı yıllara laf ediyorsunuz. Bir çocuk için 90’lı yıllar unutulmaz yani şuan 28 yaş ve sonrası arkadaşlar dediğimi anlayacaklardır.

Teknolojinin ilk adımlarına şahitlik etmek harikaydı, sokakta eğlenmek diye bir kültür vardı telefon başında değil, aile bağları kuvvetliydi, ziyaret etmek için ziyaretler yapılmıyordu, komşuluk kavramı henüz ölmemişti. Her dönemde olduğu gibi kötü olaylarda geçirildi fakat insanlığın temel taşları bir nebze olsun yerinde duruyordu.

• Atari salonu vardı,
• Herkeste bilgisayar yoktu,
• Çocuklar için sokak vardı,
• Cep telefonu gibi hayatı esir alan bir cihaz yaygın değildi,
• Maçlar televizyondaydı,
• Bakkallarda şimdi olmayan muhteşem ürünler vardı,
• Avm gibi gereksiz mekanlar yoktu,
• Komşuluk ilişkileri güzeldi,
• Futbol daha güzeldi,
• Tasolar, sporcu kartları, Mahalle maçları.

Yukarıdakiler aklıma ilk gelenler ben çocuktum 90’larda. Yemişim siyaseti, hastanelerini, double karayollarını.. 90’lar hep güzeldi. Çocuk olmak ayrı güzeldi. keşke çocukluğuma dönebilsem.

2000 ve Sonrası Neslin Anlamadığı Durum

O yıllar yetişkin biri için iyi olmayabilir biz çocuk olduğumuz için ne siyasetten anlardık ne de ekonomik durumdan. Ancak o zaman ile bu zamanı kıyaslamasını isteyin yetişkinlere yani anne be babanıza size daha iyi olduğunu belirteceklerdir. Sizler doğar doğmaz aklınız erir ermez elinize tablet, telefon tutuşturdukları için çocukluğunuzu yaşayamıyorsunuz. İletişim bozukluğu ve psikolojik sorunlar ile büyüyorsunuz.