Merhaba Fakir Yazar Okurları;
“Allah hiçbir anne ve babaya evladının öldüğünü göstermesin” ya da “Hiçbir anne veya baba evladından önce ölmemeli” gibi sözleri çok duymuşsunuzdur. Sadece insanlarda değil tüm canlılarda bir döngü vardır. Anne ve babalar ölür. Evlatlar da soyun devamını sağlar. Ama son 100 yılda maalesef böyle bir durumdan söz etmek çok zor. En azından insanlar için bu döngünün tam olarak işleyemediğini söyleyebiliriz. 1. Dünya Savaşı‘ndan itibaren dünyada cephe savaşlarının yok olduğunu, savaştan kaçılamayacağını, ölümün her yerde bizi bulabileceğini görüyoruz. Bu durumdan en çok etkilenenler de çocuklar oluyor. Ya ölüyorlar ya top oynaması gereken yaşta eline silah veriliyor ya da aileler, çocukları iyi bir hayat yaşasınlar diye başka ailelere hatta başka ülkelerdeki ailelere veriliyor.
Savaş Her Yerde
Şu an dünyada 50’ye yakın savaş ve çatışma var. Bunların bir bölümü ülkeler arasında oluyorken bir bölümü de terör örgütleri yüzünden gerçekleşiyor. Güney Amerika’da devrim yapmak için kurulan terör örgütleri, Meksika’daki uyuşturucu savaşları, Afrika’da korsanlık, petrol ve kanlı elmas için olan çatışmalar, Asya’da Çin’de Türklere yapılan zulümler ve tabii ki Orta Doğu’da her gün patlayan canlı bombalar. Hepsinde de en büyük zararı çocuklar görüyor tabii. Son 100 yılı bir yana bırakalım. Sadece son 10 yılda 2 milyondan fazla çocuk bu savaş ve çatışmalarda hayatını kaybetti. 6 milyona yakın çocuk yaralandı veya sakat kaldı. 12 milyon çocuk da evsiz. Ayrıca sayısız çocuk da kayıp durumda. Büyük ihtimal kayıp çocuklar ya köle olarak satılıyor ya da organları alınıp bir yere gömülüyor.
Daha İyi Bir Gelecek?
Çoğumuzun bildiği gibi 1955-1975 yılları arasında Vietnam Savaşı yaşandı. Bu savaşta binlerce Vietnamlı ve Amerikalı asker öldü. Vietnamlı asker demedim çünkü Vietnam çok sayıda sivil kayıp da verdi. Ama çoğu insanın bilmediği bir şey var. Babylift Operasyonu adlı bir şey de gerçekleşti savaş zamanı. Birçok Güney Vietnamlı aile çocuklarını savaştan kurtarmak ve daha iyi bir gelecek için Amerikalılara teslim etti. Daha doğrusu teslim etmek zorunda kaldı. Güney Vietnam’ın her yeri yetim çocuklarla doluydu ve hiçbir umutları da yoktu. Amerika’ya giden bebekler çocuk sahibi olamayan Amerikalı ailelere verildi. Savaş sürdükçe Amerikanın Vietnam’dan götürdüğü ya da kaçırdığı çocuk sayısı da binleri buldu. Tabii sonradan birçok Vietnamlı aile çocuklarını bulmak için Amerika’da davalar açtılar. İşin kötü yanı bazı Vietnamlı çocuklar da büyüyüp Amerikan askeri olarak Irak’ta savaştı ve birçok Iraklı çocuğun canını aldı ya da onları yetim bıraktı.
Çocuk Askerler
Çoğu Afrika’da yüz binlerce çocuk asker bulunuyor. Maalesef bu çocuk askerlerin çoğu da terör örgütlerinde ve iç savaşlarda kullanılıyor. Birleşmiş Milletler, dünyanın çocuk askerlerin durumuna dikkatini çekmek için 12 Şubat’ı Uluslararası Çocuk Asker Günü ilan etmiştir. Son zamanlarda sayıları azalsa da maalesef hala çok sayıda çocuk asker bulunuyor. Yoksulluk içinde büyüdüklerinden, silahın gücün simgesi gibi gösterilmesinden ve intikam duygusundan dolayı çocukları ikna etmek de çok zor olmuyor örgütler için. Dünyanın bir an önce bu konuya çözüm bulması, savaşın içinde büyüyen çocuklara her türlü psikolojik desteği vermesi gerekiyor. Ama maalesef bu zamanda önemli olan tek şey güç ve para. Ölen veya ölmekten beter durumda olan çocuklar sadece savaş zayiatı olarak görülüyor. Güçlü ülkelerin kendi vatanlarındaki evlatları rahat bir hayat sürdükleri sürece sorun yok onlar için.
Çocukların ellerinde silahlar yerine oyuncakların olduğu bir dünya görmek isterim. Çok mu zor tabi ki değil. Bu insanların ve devletlerin elinde…
Saygılar.
Fakir Yazar Kürşat.
27 Ağustos 2017 11:54 Yusuf
Maalesef yıllardır dünyamız bu durumda. İster Suriye’de bombalardan kaçan çocuklar olsun ister Afrika’da açlıktan ölen çocuklar, iyi yaşamak hepsinin hakkı. Kendi ellerinde olmayan sebeplerden dolayı böyle bir hayat yaşamaları adil değil.