Şehirlerde Kalmayan Yeşillik

Merhaba Fakir Yazar Okurları

Fakir Yazar 6 Yaşına kadar köyde büyüdü aklı erdiği zaman ilk hatırladığı ve unutmadığı bir şey vardır;

Ara sırada rüyalarına girer 4 ya da 5 yaşında sabah uyanıp Annesinin giydirmesini sabırla bekleyip babasının aldığı sevdiği güzel mavi çizmelerini ayağına takıp bahçeye çıkar, kapıyı açar karşısında hayal edemeyeceği güzellikte bir yer; yemyeşil çimenler, çiçek açmış meyve ağaçları, ufak tefek böcekleri ve toprakta kalan yem artıklarını yiyen tavuklar birde pamuk gibi bembeyaz tüyleri olan bir tülü köpek 🙂 Güneş yeni doğmuş sarı ve kızıl arası ışıldatıyor her yeri. Tertemiz bir hava inek ve koyunların yeni doğmuş kuzularının sesi…

Böyle bir manzara bir daha hayatımda görebilecek miyim bilemiyorum bu manzarayı özlüyorum, hayatım boyuncada özleyeceğim. Boyalar ve tuval ile aram iyi olsa ilk yapacağım tablo bu olsa gerek.

Şimdi Şehirdeyim

Her tarafım binalarla çevrili sokaklara betonların arasına tek tük ağaçlar dikmişler, ağaçları betonların arasına hapis etmişler. Evlerin arasında kalan yeşil alanlar ise çöp ve harç moloz dökme yeri olmuş, kalan yeşil alanlarda çöplük olmuş. Park adında çocuklara oynamaya yerler yapıyorlar parkın içinde çimen ve ağaç olmadıktan sonra çocuk toprağa ve çimene basamadık tan sonra neyleyeyim ben öyle parkı 🙁

Evimin Arka Tarafında Binalar Arasında Kalmış Bir Yeşil Alanın Hali

Her gün mutfak camından arkaya baktığımda üzülüyorum. Çöpler, moloz yığınları, milletin astığı çamaşır iplerinden düşen kilotları… Ne Yazsam Boş…

Saygılar

Fakir Yazar.