1 Yıllık League of Legends Maceram

Merhaba Fakir Yazar Okurları

2013 yılında League of Legends’ ın kaçıncı sezonuydu tam hatırlamıyorum, League of Legends‘a başladım. Oyunu arkadaş çevrem ile oynamak daha zevk verdi, oynadığım kişiler çocuk yaşta kişiler değildi. Avukat, Öğretmen, İş adamı, Mühendis, Üniversite Öğrencisi vb. gibi yetişkin insanlar ile oynadım.

Oyun; rekabeti gerektiren bir oyun. Yenilgiyi hazmedemeyen, başarısızlığı kabullenemeyen birisi League of Legends’ı oynamaması daha sağlıklı diyebilirim. Bende dahil bu kişilere başarısızlığı kat iyen kabullenemem. Doğamda yok bu 🙂  Arkadaş çevrem ile her akşam takım oluşturup takım karşılaşmaları oynamaya başladık. Bir süre sonra kendi aramızda birbirimizi kırıcı cümleler, suç atmalar, küfürleşmeler vb. şeyler ortaya çıktı birbirimizi tanıyamaz hale geldik oyun yüzünden kavgalar oluyordu arkadaş çevremde.

Kendi Kendime söz verdim. Askerden döndüğüm de League of Legends’ı oynamayacağım diye, döndüm bilgisayarıma dahi kurmadım. Hesabımı bir arkadaşa verdim, sıfırdan uğraşmasın girsin oynasın diye 🙂

League of Legends Oynadığım zamanlar eğer üzdü isem takım arkadaşlarım olan: Ercan Bakaç, Nurcan Bakaç, Engin Aydın, Mehmet Kocaman, Öncel Abla, Barış Sağırkaya, Nuri, Emrah Işık ve İsmini unuttuğum için yazamadığım herkesten özür diliyorum 🙂 Bu tür oyunlar insanın dengesini bozuyor.

League of Legends oynarken bir çok kişi çevresindeki insanları bile tanımıyor. Twitch.tv’de  stream’de Annesine Babasına bağıran mı ararsın, oyun yüzünden arkadaşlarına küfür eden mi ararsın ne ararsanız var. İnternette videoları mevcut.

Adam ekrana kafa atıyor yahu?  😀

Keşke oyunları oyun gibi tadında bırakarak oynasak.

Eğer benim gibi Yenilgiye ve Başarısızlığa katlanamayan biri iseniz League of legends gibi oyunları kesinlikle oynamanızı tavsiye etmiyorum. 

Saygılar.

Fakir Yazar.