Merhaba Fakir Yazar Okurları;
Dünyada ve ülkemizde intihar olayları her geçen gün artıyor. Bunun birçok nedeni var. En önemlileri de depresyon, yalnızlık, ekonomik sorunlar, zihinsel hastalıklar, alkol ve uyuşturucu. İntiharı önlemek ve bu kişileri rehabilite etmek için birçok kurum bulunmasına rağmen çoğu zaman bunlar da fayda etmiyor. İntihar edenlere bakıldığındaysa cinsiyet farkı olmadığını ve her yaştan insanın canına kıyabildiğini görüyoruz.
İntihar Yardım Hattı
Dünyanın birçok ülkesinde intihar yardım hatları bulunuyor. Telefonun diğer ucunda bulunan personellere bu konuda iyi bir eğitim veriliyor ve sonucunda birçok intihar düşüncesi gerçekleşmeden son buluyor. Bir zamanlar bizim ülkemizde de böyle bir hat vardı. Alo 182 Umut Işığı Hattı adıyla hizmet veriyordu. Bakırköy Ruh ve Sinir Hastalıkları Hastanesi’ne bağlıydı. 20 binden fazla insana yardımcı oldular. Bünyesinde psikolog ve psikiyatristler çalışıyordu. Maalesef lüks denilerek Temmuz 2007’de kapatıldı ve birçok yardıma muhtaç insan bu yardımlardan mahrum bırakıldı.
Türk Aile Yapısı da Değişiyor
Kişisel düşüncelerime gelecek olursak intihar bizim toplumumuzda çok yeni bir kavram ve olay. Çünkü intiharın ve depresyonun en büyük nedenlerinden birisi yalnızlık ve konuşacak kimsenin olmayışıdır. Türk aile yapısında yalnızlık diye bir kavramdan söz etmek zordur. Biz her şeyi beraber yaparız. Çocuk 40 yaşına da gelse o ailenin bir parçasıdır. Batı toplumlarındaki gibi bir bireysellikten söz etmemiz mümkün değildir. Tabii bu sözlerim son yıllarda tam olarak geçerliliğini korumuyor. Batı toplumlarındaki gibi çocuklarımızın güçlü bir birey olmasını istiyoruz ve böyle yetiştiriyoruz. Aileyle bağını koparıyoruz. Bu ekonomik olarak aileye bağlı olmayan evlatlar yetiştirmeyi sağlıyor ama o maneviyatı da yok ediyor.
Her Yıl 3 bin Kişi İntihar Ediyor
Ama artık yalnızlaşıyoruz. Bir örnek vermek gerekirse bir olay duymuştum. Yaşlı bir hasta polikliniğe gidip kremi hemşireye uzatıp sırtına sürmesini istemiş. Sırtına krem sürecek bir kişiye bile sahip değilmiş. Türkiye’de her yıl yaklaşık 3 bin kişi intihardan dolayı hayatını kaybediyor ve bu sayı her yıl artıyor.
Sosyal medyadan bahsetmeden de olmaz. Binlerce takipçinin içinde aslında kimsesiz bir şekilde yaşıyoruz. Sosyal medya bizi nasıl yalnızlaştırdıysa artık canlı yayınlarda bile intihar eden insanları duyuyoruz sürekli. Ölümlerini başka insanlara izletecek kadar depresyon yaşıyorlar.
Japonya ve Aokigahara Ormanı
Dünyadan örnek vermek gerekirse de bu konuya en uygun yer Japonya’dır. Japonya’daki Fuji yanardağının eteklerinde Aokigahara isimli bir orman bulunuyor. Bu ormanda tüm yıl yeşillikler içinde ve bizlere muhteşem bir doğa manzarası sunuyor. Ama şöyle bir durum var ki bu ormanda her yıl 100’e yakın kişi intihar ediyor. Bazıları ormanın derinliklerinde kendilerini ağaca asıyorlar bazıları da bir ağacın dibinde ilaç alıp kendilerini zehirleyerek hayatlarına son veriyorlar. Normalde ormanlarda ateş yakmayın, doğaya zarar vermeyin gibi tabelalar olurken bu ormanda insanları intihar etmemeleri yönünde uyaran ve hayatın ve ailenin önemini hatırlatan tabelalar bulunuyor. Ormanın girişinde de intihar eden kişilere ait birçok terk edilmiş araç ve intihar notları bulunuyor. Hatta Orman Müdürlüğü’nde cesetler için ayrı bir oda bile ayrılmış. Aokigahara Ormanı’nda şimdiye kadar o kadar çok intihar girişimi olmuş ki artık ormanın lanetli olduğuna ve içinde ruhların dolaştığına inanılıyor. Ormanın derinliklerinde nereden geldiği bilinmeyen garip sesler de duyuluyormuş. Hatta 2016 yılında Aokigahara Ormanı’nı anlatan The Forest isimli bir film vizyona girmişti. Merak edenler izleyebilir.
Sonuç olarak…
Kısacası bu hayat hepimize verilmiş bir hediye. Kimse ne kadar yaşayacağını bilemez. Dünyada birçok din var ve bu dinlerin ortak özelliklerinden bir tanesi de intiharın yasak ve günah olmasıdır. Sadece bir defa dünyaya gelebiliriz ve bu hayatı ölene dek iyi ve çevremize faydalı bir insan olarak yaşamamız gerekiyor. En kötü yaşam bile korkakça bir ölüm şekli olan intihardan iyidir.
Umarım bu yazımda intihar girişimde olan bir kaç kişiyi düşüncesinden vazgeçmesini sağlamışımdır.
Saygılar.
Fakir Yazar Kürşat.
İntihar vakaları ciddi bir konu ve bu konuda yayın paylaşmanız güzel. maalesef düzensiz ve plansız kentleşmenin bir sonucu diye düşünüyorum. yakın zamanlara kadar kırsalda yaşayanların nüfusa oranı %40-50 iken şimdi bu oran %10-15 lere düştü. 🙂
gerçekten çok ürkütücü bir kavram intihar. Böyle önemli bir konuya değindiğiniz için teşekkür ederiz.
Sitenin tipografisi de bir o kadar başarılı ayrıca 🙂
başarılarınız devamını diliyorum.
Nasıl intihar ediyorlar anlamıyorum azcık canım acısın kıyameti koparıyorum 🙂 kendi canıma nasıl kıyarım anlamıyorum. Çok zor yani…
Öyle acılar ve çaresizlikler vardır ki ölümü insana kurtuluş gibi gösterir. Gerçekten zor. Bir kaç kez ölümün güzel göründüğü çaresizliklere düşmüşlüğüm olmuştur. Yani intihar etmeyi düşünmedim hiçbir zaman ama insan bazen gerçekten çok zorlanıyor limitlerin çok üstüne çıkılıyor. Ama geçiyo öyle veya böyle. Birazcık sabırlı olmak, biraz boşvermek, biraz da beklemek gerekiyo öyle durumlarda. Acının dozu yavaş yavaş düşüyor ve kayboluyor kendi kendine. Hiçbir dünyalık acı yoktur acısı sonsuza kadar sürsün.
Japonya ve Aokigahara Ormanı ile ilgili hikayeleri duymuştum daha önce. Fakat ülkemizde İntihar Hattı gibi bir çalışmanın olması bile durumun vahimliğini ortaya koyuyor bence. Elbette ki bireyler ve aileler oturup düşünmeli yanlış nerede diye. Ama diğer taraftan da devlet yetkilileri de düşünmeli bu durumu. Sonuçta işsizlikten intihar edenler, atanamadığı için intihar edenler de mevcut. Bence başımızı iki elimizin arasına alıp düşünmeliyiz.
İnsanlarda artık gelişmenin ve yaşamanın bir önemi kalmamış…
Ne kadar zor bir hayatı olursa olsun bir insanın, zorlukları aşıp güzel günleri görmeyi başarmalı. Sizin de dediğiniz gibi “En kötü yaşam bile korkakça bir ölüm şekli olan intihardan iyidir.” .