Milyon Yıl Geçse de İnsanlık Aynı Kalacak

Merhaba Fakir Yazar Okurları;

İnsanlık tarihi milyonlarca yıl öncesi dayanır. Bu da demek oluyor ki insanların bir gücün varlığına olan ihtiyaçları da milyonlarca yıl öncesine dayanıyor. Her ne kadar ateşe, putlara, şimşeğe ve bunun gibi güçlere inanmış da olsalar inanç inançtır, yargılanmamaları gerekir. Zaten çoğu zaman inançta kanıta gerek duyulmaz. Eğer kanıt istenmeye başlanırsa zaten tüm inançlar temelden sallanmaya başlar. İnsanoğlu bir güce inanıp o gücün de kendisini koruyacağını düşünerek rahatlar.

Din ve Hayat Her Dönem Farklı Şartlar İçerir

Tabii ki her dönemi kendi şartlarına göre düşünmek en doğrusudur. Son birkaç bin yılda da tek bir yaratıcının olduğuna ve peygamberler aracığıyla da 3 kutsal din olduğuna inanıyoruz. Biz Müslümanlar yaratıcımıza Allah, Hristiyanlar Tanrı, Yahudiler de Yahova der. Allah’a yakın olabilmek ve dini görevlerimizi yerine getirmek için de cami, kilise ve sinagoglar inşa ediyoruz. Bu yaratıcının isteklerini yerine getirerek de öldükten sonra sonsuza dek cennette güzel bir yaşam hayali kuruyoruz. Yani hiç değişiklik olmamış. Geçmişteki insanlar sırf bir güç kendilerini korusun diye inanmışlar şu an biz de yaşarken koruması için öldükten sonra da cennete gidip sonsuza dek hurilerle güzel ve mutlu bir hayat sürebilmek için inanıyoruz.

Din Tartışılabilmeli mi?

Din güçlendikçe neredeyse tartışılamaz bir tabuya, din görevlileri de dokunulmaz kişilere dönüştüler. Bunun en büyük örneği de Avrupa’da bin yıla yakın hüküm sürmüş olan skolastik düşüncedir. Kilisenin her dediği doğru kabul edilirken sanat ve bilim yok olma aşamasına gelmiştir. 1453’teki İstanbul’un Fethi, Avrupa için aslında ne kadar kötü görülse de Avrupa’nın yeniden doğmasını sağladı. Rönesans’ın doğmasını ve dinin de etkisinin azalmasını sağladı.

Ressam Hieronymus Bosch ve Alıklar Gemisi Eseri

Bunu da Bosch’un Alıklar Gemisi adlı eserinde görebiliyoruz zaten. O zamanlar çok güçlü olan dinin etkisinin azaldığını ve bir rahibenin de alıklarla (Alık: Salak, akılsız, budala kısaca toplumun işine yaramayan.) beraber kayığa koyularak kıta dan uzaklaştırılmak istendiğini. Nüfusu sürekli artan Avrupa’da üretime katkısı olana da ihtiyaç artıyordu. Artık faydasız olarak görülen soytarılar, oburlar, azgınlar ve rahibeler de görüldüğü gibi kıta dan yollanmak isteniyor.

Benim inanışıma göre biraz da daha iyi bir hayata sahip olacakları ve belki yedikleri yemeğin bile bindikleri kayıkla gidecekleri yerden geldiği söylenerek kandırılıyorlar.

Aslında yüzlerce yıl geçmiş olsa da şimdi de aynı durumlar yaşanmıyor mu? İçerik aynı sadece biçim farklı maalesef. Eskinin kayıkları şimdinin akıl hastaneleri ve huzur evleridir. Maalesef bu yerler kalabalık olmasına rağmen ziyaretçilerine baktığımızda da tam tersi bir durum söz konusu. Evden hastaneye ve huzur evine götürülürken daha iyi bir hayatları olacağı sözüyle kandırılırlar veya kanmış gibi yaparlar. Her ne kadar dikkat etmesek de filmlerde de gördüğümüz gibi hep kapılara bakarlar veya pencerenin önünde dikilirler. Aslında onlar da bilir terk edildiklerini ama bir umutla bir yakınlarının ziyaretini beklerler umutsuzca. Başımızdan attığımız o insanlar yabancı bile olsa bir ziyaretçi gördüklerinde o kadar mutlu olurlar ki mutluluktan ağlamak sözünü canlı canlı yaşatırlar bize. Kısacası faydacıyız eskiden bir güç korusun diye her şeye inanırdık, şimdi cennet için inanıyoruz. Eskiden çalışıp para kazandığı için yanımızda olanlar artık bu özelliklerini kaybedip faydaları dokunmadığı için şu an hastane ve huzur evlerindeler. Atalarımız boşuna dememiş can çıkar huy çıkmaz diye.

Saygılar.
Fakir Yazar.